Nee zeggen is best wel een dingetje voor de meesten onder ons. Je eigen grenzen bewaken is niet altijd vanzelfsprekend. Je moet nou eenmaal werken om de hypotheek te betalen en helaas vind je baas dat je meer moet doen dan eigenlijk goed voor je is. Pubers op de middelbare school gaan ook niet altijd vanzelf over naar de volgende klas. En niet te vergeten, we moeten sporten, vrienden en familie aandacht geven (en ja, je ouders worden er ook niet jonger op en hebben steeds meer aandacht nodig). Geen wonder dat we regelmatig op ons tandvlees lopen.
Tijdens de online training die ik afgelopen week heb gegeven kwam ook duidelijk naar voren dat meer dan de helft van de vrouwen met klachten het gevoel had dat stress hun klachten veroorzaakt of versterkt!
Hoe zat het ook alweer?
Stress op zich hoeft helemaal geen klachten te veroorzaken, op het moment dat het een tijdelijk iets is.... Maar heb je langere tijd last van stress, dan krijgt je lichaam geen tijd meer om te herstellen.
Stel, er staat een tijger voor je neus. Wat doe je dan? Precies, je vecht of je vlucht. In ieder geval heeft je lichaam geen tijd meer om aan je vertering te denken, nee integendeel, je poept in je broek van angst. Alle energie die je hebt gaat in zo'n geval naar je spieren, die in actie moeten komen. Je sympatisch zenuwstelsel, het gaspedaal, wordt geactiveerd, je hartslag gaat omhoog, cortisol en (nor)adrenaline worden geproduceerd.
Met een beetje mazzel hebben we dan die tijger gedood of zitten we ergens veilig in een boom en is de tijger terug naar zijn moeder. Pfieuw, tijd om uit te ademen, het systeem weer tot rust te laten komen. Je hartslag daalt weer, je merkt dat je honger hebt en wel een hapje kunt verteren. Kortom, het parasympatisch zenuwstelsel gaat aan het werk. En niet te vergeten, ook het immuunsysteem mag weer aan het werk om eventuele bacteriële indringers op te ruimen.
Chronische stress
Nu komen we in Nederland niet heel vaak meer een tijger tegen in het wild, toch ervaren we continu veel spanning en komen we niet 1, 2, 3 meer tot rust. Dan kan het zijn dat er sprake is van chronische stress. Klachten die je dan kunt ervaren zijn:
Grenzen aangeven
Tja en dan? Want natuurlijk kun je je kinderen niet laten verhongeren en moet je morgen weer naar je werk. Maar realiseer je wel, dat als JIJ niet voor jezelf gaat zorgen, je energie op een gegeven moment op kan zijn en dan kun je niets meer. Het feit dat jouw lichaam je een signaal in de vorm van een lichamelijke klacht, is niet iets om aan voorbij te gaan!
Dus maak van jezelf een prioriteit! En dat betekent echt niet dat je de boel de boel moet laten. Gezonde voeding is belangrijk, in plaats van al die zoet- en vettigheid die we gaan eten in tijden van onrust. Maar ook het delegeren van taken, of dat nou thuis of op je werk is. Waar liggen jouw grenzen en wanneer laat jij mensen daar over heen gaan. Luister maar eens naar dat onderbuikgevoel, dat kan je haarfijn vertellen als het niet gaat zoals jij wil!
Een kopje thee
Opladen kan in allerlei dingen zitten, een lekker kopje thee, een nieuw tijdschrift, een weekendje weg met vriendinnen. Zorg dat die momenten er zijn! Ikzelf mediteer inmiddels 30 dagen achter elkaar (who's counting?) en in die tijd heb ik geen last meer gehad van mijn nek of van mijn rug. Hoe fijn is dat! (Ik doe dat met de app Calm op mijn telefoon, Headspace is ook een fijne!)
Zorg dat je jouw oplaadmoment vindt en dat ook regelmatig inplant! En wil je er een keer over praten? (Ook dat kan ervoor zorgen dat je er weer even tegen kan ;-)) Geef je dan op voor een gratis sessie!
