Vandaag doe ik dus een beetje soft.. 2 Weken geleden schreef ik over de "lijdensweg" die suikerverslaafden soms moeten gaan in Suikervrij? Niet voor mij!. Ik schreef over hoe ontzettend lastig het kan zijn om suiker te laten staan en hoe wij dat veelal op wilskracht doen, om vervolgens weer in onze valkuil te stappen en het verhaal weer van voor af aan begint.

Vorige week in Ik ben schuldig, liet ik je weten dat het lang niet altijd een kwestie van wilskracht is. Er is van nog zoveel meer sprake, lichamelijke processen waar jij misschien geen weet van hebt, maar waardoor je lichaam wel om suiker schreeuwt!

En nu dus een beetje soft: Ken je dat? Als je de vraag (heel erg soms) gesteld krijgt of je wel van je zelf houdt en dat jij dan antwoordt: Ja hoor, ik houd heus wel van mezelf. Voel je de maar er achteraan komen? MAAR ik moet toch voor de kinderen zorgen. MAAR ik heb nu gewoon niet zoveel tijd. MAAR het lukt gewoon niet.

En daar wil ik het dus met je over hebben. Want het was voor mij de afgelopen 2 jaar echt een eye-opener dat gezond eten, bewegen, rust nemen als ik dat nodig had, voor mezelf zorgen was, van mijzelf houden. WAT?!?! hoor ik je nu denken/zeggen. WIST JIJ DAT NIET, DAT WEET TOCH IEDEREEN!!! Ja, dat klopt, je verstand weet het ook wel, maar je hart alleen nog niet. Vanuit mijn jeugd had ik mijzelf aangeleerd dat lief voor mezelf zijn, betekende lekker snoepen, zoetigheid. Als ik thuis kwam dook ik de droppot in. Als er iets gebeurd was, iets vervelends, verdrietigs, saais, irritants, dan haalde ik wat lekkers voor mezelf. En dat functioneerde heel goed, prima. 

Totdat de klachten kwamen, mijn lichaam niet meer alles deed wat ik wilde, ik steeds vermoeider werd. Toen bleek dat ik door mijn reserves heen zat. Maar toen zat ik in een gewoonte die ik al 35 jaar gekoesterd had en dat is lastig om daar uit te komen als je jezelf niet geleerd hebt hoe je dat moet doen.

Toevallig sprak ik deze week iemand die ook nogal van lekkers houdt en die een hele tijd keurig had gegeten, maar in deze periode toch weer van het pad was geraakt. Ik ben ervan overtuigd dat als je je bewust wordt van de verschillende processen die zich afspelen, zowel lichamelijk als geestelijk, het makkelijker wordt om vol te houden. Gewoon omdat je weet waar het door komt dat je lichaam snakt naar iets lekkers. En dat je weet dat je voor jezelf zorgt en dat dat betekent dat je meer energie hebt en minder last hebt van allerlei kwaaltjes.