Ik worstel met eten! Misschien heb je het wel eens eerder gelezen, maar als je mij een bord met patat en veel mayonaise voor de neus zet of bietensalade, dan kies ik voor de patat. Of een chocoladepunt van de bakker of van die lekkere witte slagroomtruffels of….. ik laat me even afleiden. Het punt is dat als ik me daar echt goed bij had gevoeld ik mijn leven lang waarschijnlijk snoepend had doorgebracht.
Maar dat is, helaas, niet zo. Ik word intens moe als ik een zak snoep (er zit ook nog eens geen rem op als ik er aan begin) op eet. En nee, ik word er niet dik van, maar ik word er ook niet vrolijk van. Integendeel ik schommel van de ene stemming naar de andere en die zijn geloof ik allebei niet zo gezellig. Dus worstel ik verder. Nadat ik mijn kinderen had gekregen kwam daar nog eens bij dat het niet goed voelde om zelf (stiekum) te gaan zitten snoepen en hen van alles te verbieden. In die periode ben ik begonnen aan mijn suikervrije periodes (onderbroken door suikergevulde periodes).
Wat ik probeer te zeggen is dat je voedingsgewoontes veranderen niet eenvoudig is als je lijf om, in mijn geval, koolhydraten schreeuwt. Afgelopen weekend tijdens mijn opleidingsdagen van Oerslank heb ik begrepen hoe dat in elkaar zit: In tijden van stress (en die had ik toen) heeft je lichaam koolhydraten nodig, want dat is de snelst mogelijke brandstof voor de hersenen om in geval van nood te kunnen overleven. Mijn behoefte aan suikers is dus niet anders dan een overlevingsstrategie. En eenmaal in die valstrik gestapt blijf je in een kringetje ronddolen, want je hele systeem is van de leg. De kunst is om je lijf dan de juiste voedingsstoffen te geven en te zorgen dat je weer in balans komt door te bewegen en………. te ontspannen!
Ik moet zeggen dat ik van de lunch tijdens de cursus “Oerslank” wel heel ontspannen werd ;-)). Je mag volgens het oerdieet (dieet is niet anders dan een manier van eten) heel veel groente (heel veel), fruit, vlees, vis, noten, zaden en eieren eten. Maar er zijn meerdere varianten zoals vegetarisch en in ons geval de milde waarbij je ook geiten-, schapen- en buffelzuivel, wat peulvruchten en nachtschadenvruchten (tomaat, paprika enzo) mag eten. Dit resulteerde in een lunch met zalm, bietensalade, gewone salade, paté, vleeswaren, olijven, eieren, watermeloen met feta en nog veel, veel meer lekkers. Ik heb mijn bord hoog opgeschept en heb heerlijk gegeten. Want wil ik mijn eetpatroon veranderen, dan moet dat wel haalbaar zijn en ik moet mij er vooral goed bij voelen!
Deze week een recept uit het kookboek “de OERspronkelijke keuken” van Yvonne van Stigt, mijn docente tijdens de cursus. Iets waar ik al langer nieuwsgierig naar heb gekeken (misschien jij ook?) om een keer te maken:
Courgettespirelli A la carbonara
2 uien
3 teentjes knoflook, uit de pers
160 gram rauwe Ibericoham
300 gram verse zachte geitenkaas
4 courgettes
4 eetlepel fijngesneden bieslook
zout en peper
roomboter, ghee of kokosolie
Pel de uien en snijd deze fijn. Bak de uien in een droge pan zachtjes aan met wat zout, tot deze kleverig wordt. Voeg de boter of kokosolie toe en laat de uien zachtjes smoren. Bak de knoflook even mee. Voeg de ham en de zachte kaas toe en laat het geheel zacht worden. Maak met de spirellisnijder of met de keukenmachine de courgettespirelli. Verwarm boter of koksolie in een andere pan en voeg daar de courgettesliertjes bij. Blijf roeren en serveer de spirelli nog knapperig met de saus. Bestrooi het gerecht met de bieslook.
Eet smakelijk! (Enne… voor verantwoord snoep maken, kijk eens hier)