Eigenlijk begon dit hele proces toen ik zwanger werd van mijn oudste, 12 jaar geleden. Zodra ik kinderen kreeg vond ik dat ik niet meer stiekem in een andere kamer een reep chocolade op kon eten, terwijl ik tegen mijn jongens zei dat ze geen snoep kregen. Nu vertel ik mensen dat gezond eten belangrijk voor ze is en heb ik wederom het gevoel dat ik moet leven naar waar ik voor sta. En dus…
Mijn snoepgewoontes zijn al lang niet meer wat ze geweest zijn, (met gemak kon ik vroeger een zak snoep per dag weg werken) en mijn groente-inname is al enige jaren flink verhoogd. Maar na weer een vakantie waarin de kinderen dagelijks een frisdrankje en een stukje taart kregen en vervolgens klaagden dat ze zo moe waren, hakten we de knoop door. Vanaf 1 maart 2016 een maand lang geen snoepjes, koekjes en wijn in ons gezin, de kinderen, mijn man en ik. De uitdaging begon gelijk goed met een wijnproeverij in de straat, mmm, hoe pakken we dat aan? Ook onze jongste zoon had de eerste week een kinderfeestje. We hebben hem laten gaan, knock yourself out! Tijdens zo’n maand kom je allerlei uitdagingen tegen. Tegen de kinderen hebben we gezegd: Kijk naar hoe het voelt, wil jij een snoepje? Of 2? Of 3? Ga je gang. Als je niet wilt, ook prima. Luister naar je lichaam. Je begrijpt, dat lichaam wilde wel een snoepje…
Toch ging het eigenlijk heel makkelijk. Voor mij bracht deze maand zoveel rust, het was heel simpel, we snoepen niet. Zelfs op de wijnproeverij heb ik maar een heel klein nipje van de wijn genomen, waardoor ik aan het einde van de avond nog niet eens een glas op had. Ook mijn oudste zoon vond het een verademing. De jongste had het moeilijk, hij wilde het liefste naar de supermarkt rennen en snoep kopen. Op een gegeven moment heeft hij zelfs een middag kookboeken zitten lezen, op zoek naar lekkere hapjes. Ik heb hem toen een boek met minder zoete alternatieven gegeven, die er ook heel lekker uitzagen en samen zijn we in de keuken aan de slag gegaan. Het was zo herkenbaar wat ik bij hem zag. Nog maar een paar jaar geleden deed ik exact hetzelfde (alleen ik had het geld en de mogelijkheid om wel naar de supermarkt te gaan :-(().
Hoe nu verder? Terwijl het einde van de maand naderde werden ook mijn gedachten steeds onrustiger. Wat als ik nu weer snoep ging kopen, waar lag dan de grens? Elke week een zak? Wel of geen gebakje af en toe in het weekend? Wat te doen als je naar een verjaardag gaat? En zo zijn we bij de volgende oplossing gekomen: We doen het niet meer. Ja, we hebben wel paaseitjes gekocht, maar nee, ik koop geen snoepjes meer. En ik maak wel havermoutkoekjes, bananencake, brownies (met (veel minder) kokosbloesemsuiker), maar ik haal geen koekjes meer in huis.
Voelen we ons allemaal al beter? Mijn man en ik wel, geen last van die extreme vermoeidheid na het eten van bepaalde voeding en geen last van bloedsuikerspiegelschommelingen. En de kinderen? Die vinden het echt wel eens moeilijk. Hoezo kopen we geen snoepjes meer? En ik snap dat, ik herken het en ik houd ze niet tegen als iemand ze iets lekkers aanbiedt. Thuis probeer ik ze te laten zien dat het anders kan, ervan overtuigd dat het ze goed zal doen.
Wordt vervolgd…